Ambassadeur Sanne Ritmeester

Mijn naam is Sanne Ritmeester, ambassadeur AYA ‘Jong & Kanker’ Foundation. Een titel die ik met trots draag.

Het voorjaar is mijn lievelingsseizoen, behalve die van 2018. Op dat moment was ik 27 jaar, woonde ik net 3 maanden in m’n eigen huisje en werkte ik eindelijk fulltime in m’n eigen klas als leerkracht. Beter kon het niet toch?
Nee, dat klopt. Slechter werd het wel. Ik had vaginale bloedingen en ging naar de huisarts, met het idee dat ik een andere pil wilde. Twee en een halve week later zat ik aan m’n eerste chemokuur en een nieuwe diagnose: een zeldzame, agressieve, snel delende tumor in m’n baarmoederhals.

Kanker krijg je toch niet op je 27e? En ook niet als je verder gewoon gezond leeft toch? Natuurlijk, ook ik vergreep me weleens aan de chocolade en zat soms liever op de bank dan in de sportschool, maar waarom krijg ik dan kanker? Conclusie: domme pech. Eén verkeerde celdeling die alles op z’n kop heeft gezet en nog steeds zet. Voor de buitenwereld zie ik er weer normaal uit, want ik werk weer, ik zie er weer hetzelfde uit als voor m’n diagnose (behalve op die paar rimpeltjes extra na). Maar zelfs 3 jaar na m’n behandelingen loop ik elke dag weer tegen de feiten aan dat ik ooit kanker heb gehad.

In het ziekenhuis waar ik ben behandeld, is wel AYA zorg. Die zorg heeft vooral mentaal heel veel voor mij gedaan. Als ik weer even in een dip zit of ik loop privé ergens tegenaan, kan ik altijd contact met hen opnemen. Zij geven mij het gevoel dat ik gehoord word en dat ik inderdaad tegen andere problemen aanloop dan niet-AYA’s. De gesprekken die we hebben, kunnen gaan over lichamelijke klachten. Er zijn momenten dat de gesprekken ook heel erg persoonlijk worden en dat ik m’n hele ziel en zaligheid op tafel leg. Ze staan altijd voor me klaar.

Door m’n specialisten ben ik ook in contact gekomen met andere AYA’s, wat voor nieuwe en mooie vriendschappen heeft gezorgd. Iets wat niet in woorden uit te leggen is hoe blij ik daarmee ben. Zij begrijpen mij op een manier die niemand anders begrijpt.

Ik vind het belangrijk dat de AYA zorg bekend wordt, want niet iedere AYA weet dat hij/zij een AYA is. Ik gun iedereen die AYA zorg, want het zorgt ervoor dat je je minder eenzaam en meer begrepen voelt.