Blog Caroline Schrijft: Oktober – Leven

Iedere maand schrijft Caroline Kramer-Bil over haar eigen ervaringen tijdens haar behandelingen tegen kanker. Zij wordt tijdens haar zwangerschap in 2021 geconfronteerd met Klassiek Hodgkinlymfoom, Hiervan geneest zij, maar in 2023 gaat het weer mis. 

Het einde van mijn behandeling is in zicht. Nog één keer immuuntherapie en dan zit het erop. Voor de tweede keer onder behandeling geweest, een jaar lang. Daarna begint het gewone leven weer. Nou ja, gewoon.. Eerst nog een scan, ter afsluiting van de behandeling. Daarna controles, veel controles. Eerst iedere 3 weken en dat bouwt langzaam af. Het is weer opnieuw leren leven na twee keer kanker te hebben gehad. En dat is leven met een ‘maar’. Daarover schreef ik dit gedichtje:

Hoe goed het ook gaat, er is altijd die ‘maar’,

Het is nooit écht klaar.

Ik voel me oké, tenzij,

Nooit meer helemaal echt vrij.

En ja, iedereen kan wat krijgen,

Maar niet iedereen voelt die angst in z’n nek hijgen.

Ik merk het zelf en zie het om me heen,

We staan in het gewone leven, maar met één been.

Het andere leeft altijd in maar of tenzij,

Nooit meer helemaal echt vrij.

Bij iedere controle of klacht,

Wordt aan alle scenario’s gedacht.

Wij voelen ons nooit écht genezen,

Ook al is dat door een scan bewezen.

Altijd die slag om de arm,

Bij het minste geringste groot alarm.

Hoe gaat het? Best goed.

Knap hoor, hoe je het doet.

Knap wil ik het niet noemen,

Het is jezelf met je noodlot verzoenen.

Het leven gaat door, en dat is ook wat moet,

Maar het is heel wat, wat het met je doet.

Maar iedereen die het heeft gehad kan het beamen,

Er zijn nog regelmatig tranen.

Verdriet om wat is gebeurd,

En hoe de toekomst is ingekleurd.

De maar en tenzij zijn heel normaal,

En onderdeel van ieders kanker verhaal.

Wil je je reactie achterlaten of meer weten over dit onderwerp, misschien praten over hoe je zo’n situatie kunt aanpakken? Je kunt me hier e-mailen.

Liefs, Caroline