Iedere maand schrijft Caroline Kramer-Bil over haar eigen ervaringen tijdens haar behandelingen tegen kanker. Zij wordt tijdens haar zwangerschap in 2021 geconfronteerd met Klassiek Hodgkinlymfoom, Hiervan geneest zij, maar in 2023 gaat het weer mis.
Zoals zoveel mensen waren ook wij deze maand op vakantie. En tijdens een van de uitstapjes waren we op het strand. Terwijl ik de omgeving in me op nam, gebeurde er iets met me. Ik merkte dat het me raakte. Het strand, de zee, de kracht van de natuur. Ik voelde me heel klein worden. Maar ook, de veerkracht. De natuur weet zich altijd weer te herstellen, hoeveel schade haar ook wordt toegebracht. Het heeft een bepaalde oneindigheid, waar wij voor korte tijd deel van mogen uitmaken. Ook voelde ik even wat ruimte ontstaan om te voelen. Ruimte die er het afgelopen jaar eigenlijk nooit geweest is. Niet omdat ik dat niet wilde, in tegendeel, maar m’n hoofd gaf er gewoon geen ruimte voor. En het voelde heel fijn dat die ruimte nu wel even ontstond. Het deed me beseffen dat ik die ruimte wel eens vaker wil opzoeken de komende tijd. En dat het strand daar misschien een goede plek voor is. Omdat het me iets geeft dat ik thuis blijkbaar niet vindt. Want thuis staat mijn hoofd nooit stil. En nee, niet iedereen hoeft morgen naar het strand te gaan voor bezinning. Maar probeer te ontdekken waar jij die ruimte voelt. Dat zal voor iedereen in een andere vorm zijn.
Daarnaast gaf de vakantie mij ook een ander inzicht. Inzicht in mijn energieverbruik. In het dagelijks leven, thuis, ervaar ik altijd een energie beperking. Zowel lichamelijk als geestelijk. Ik voel me dan moe en overprikkeld en probeer gedurende de dag rustmomenten in te bouwen. Op vakantie heb ik nog niet één keer zo’n rustmoment nodig gehad. Ik denk dat het komt doordat het leven op vakantie een stuk simpeler is. Geen huishouden te doen, geen afspraken. En ja, ook minder beweging. Nu is dat laatste niet per definitie goed, maar al met al zorgt het wel voor meer ontspanning. Ik weet nog niet hoe ik dit thuis wil gaan toepassen, maar het geeft wel stof tot nadenken. Moe zijn hoort erbij, dacht ik altijd. Maar het kán dus wel anders. 365 dagen per jaar vakantie gaat niet lukken, maar bewustwording is de eerste stap.
Wil je je reactie achterlaten of meer weten over dit onderwerp, misschien praten over hoe je zo’n situatie kunt aanpakken? Je kunt me hier e-mailen.
Liefs, Caroline
Terwijl ik de omgeving in me op nam, gebeurde er iets met me. Ik merkte dat het me raakte. Het strand, de zee, de kracht van de natuur. Ik voelde me heel klein worden. Maar ook, de veerkracht. De natuur weet zich altijd weer te herstellen, hoeveel schade haar ook wordt toegebracht.
Caroline Kramer-Bil
Een kleine gift, of een grote gift, eenmalig of regelmatig, elke steun is belangrijk.